Historia sztuki, matura próbna 2020 - poziom rozszerzony - pytania i odpowiedzi

Kiedy [X] uczył się w pracowni Verocchia, ten ostatni malował obraz Chrztu Chrystusa. [X] wypracował tam anioła, trzymającego szaty, a chociaż był młody, wykonał to w tak znakomity sposób, że anioł był lepszy niż figury Verocchia. W Mediolanie wymalował [X] dla zakonników św. Dominika Ostatnią Wieczerzę w kościele Matki Boskiej Łaskawej, dzieło bardzo piękne i niezwykłe. Głowom apostołów nadał tam wielki majestat i piękno, lecz głowę Chrystusa zostawił nie skończoną ...]. [X] wyobraził tam i wyraził zdziwienie, jakie wystąpiło na twarzach apostołów, gdy dowiedzieli się, że jeden z nich zdradzi mistrza. I tak w ich twarzach można widzieć miłość, lęk, niepokój, żal, gdyż wprost nie mogą zrozumieć słów Chrystusa. Przeor zakonu – opowiadają – był nieznośny, ciągle pośpieszając [X], aby skończył dzieło. Nie rozumiał nic, widząc [X] medytującego, wprost zatopionego w myślach przez pół dnia. Chciał, żeby nie wypuszczał on z rąk pędzla...]. A skoro tak się nie działo, skarżył się księciu, aż ten posłał po [X] i w przyjemnej formie namawiał go do pracy, przy czym zaznaczył, że czyni to na naleganie przeora. [X] widząc, że książę jest bystry i rozważny, przedyskutował z nim sprawę, czego nie zrobiłby z przeorem. Szeroko mówił z nim o sztuce i udowodnił, jak ludzie wyższych talentów pracują, mimo że pozornie nic nie robią, w głowie szukają pomysłów, później zaś formują je rękami. Dodał, że zostały mu tylko dwie głowy do zrobienia: Chrystusa, do którego wzoru nie spotkał jeszcze na świecie, i nie spodziewa się, by jego imaginacja była w stanie zrozumieć piękno i łaskę niebiańską, jakie wcieliły się w boskość; oprócz tego została mu do wykonania głowa Judasza i chciałby ją zrobić, ale nie sądzi, by mógł ją sobie wyobrazić, bo był to ten, który zdradził swego Pana i Stworzyciela świata. Za tą drugą głową rozgląda się wszędzie i jeżeli nie znajdzie lepszej, sportretuje głowę owego nieznośnego przeora. To rozśmieszyło księcia niesłychanie i oświadczył, że po tysiąckroć [X] ma słuszność.