WOS, matura próbna 2021 - poziom rozszerzony - pytania i odpowiedzi

Charakterystyka grup żyjących w biedzie i bezrobociu jest na ogół taka – przez wieloletnie bezrobocie i ciągłe korzystanie z zasiłków dla bezrobotnych czy z opieki społecznej grupy te stworzyły swoistą „kulturę zależności” czy też kulturę „życia na zasiłku”, nazywaną również kulturą „wyuczonej bezradności”.

Tymczasem, przebywając wśród bezrobotnych górników, zbieraczy złomu i zubożałych mieszkańców wsi, można było zauważyć, że po początkowej bezradności wzmaga się ich aktywność. Przy czym jest to aktywność niezwiązana z głównym nurtem systemu. Zaczynają być zaradni, zarabiać na życie w biedaszybach, szukając i sprzedając złom. Dzięki temu na nowo definiują otaczający ich świat i rekonstruują w nim swą pozycję, odnajdują sens życia.

Porównanie WE/UE do państwa siłą rzeczy powodowało krytykę, wskazywano m.in. na dominację władzy wykonawczej, biurokrację międzynarodową, słabą odpowiedzialność instytucji Unii przed organami przedstawicielskimi, brak jawności i przejrzystości działań, a także niedostateczną rolę PE [Parlamentu]. Pojawiła się zatem teza o unijnym deficycie demokracji i niedostatecznej legitymizacji. Krytyka ta stała się motorem demokratycznych przemian w Unii, kolejne traktaty zmieniające pogłębiały integrację, rozszerzając kompetencje Unii, jednocześnie jednak pogłębiając demokratyczny charakter Unii i wzmacniając jej legitymizację. [...]

Traktat z Lizbony wzmocnił charakter demokratyczny Unii na wiele różnych sposobów [...] [–] przepisy wskazują, że podstawą funkcjonowania Unii jest demokracja przedstawicielska. [...] Po raz pierwszy obrady Parlamentu Europejskiego i Rady, gdy pracują one nad aktami ustawodawczymi, są jawne [...] [a] Komisja Europejska prowadzi szerokie konsultacje z zainteresowanymi stronami w celu zapewnienia spójności i przejrzystości działań Unii.